นิยาย Dek-D
พบกับประสบการณ์อ่านที่ดียิ่งขึ้น
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
{Fic Attack on Titan } Jean x Armin
การฝึก+อารมณ์ชั่ววูบของไรท์เองค่ะ อย่าไปถือสาหาความเลยนะคะ ^_^
ผู้เข้าชมรวม
1,108
ผู้เข้าชมเดือนนี้
11
ผู้เข้าชมรวม
1.1K
หมวด : นิยายวาย
อัปเดตล่าสุด : 24 ก.พ. 59 / 17:27 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้น
สวัสดีค่าา พบกันกับไรท์เมย์คนเดิม อายุสิบสามเท่าเดิม และฝีมือยังกากเช่นเดิมค่ะ (TT)
เรื่องนี้เกิดขึ้นเนื่องจากไรท์ไปเจอฟิคแจน x อาร์มิน ในทวิตค่ะ แล้วช่วงนี้ก็อยากลองเขียนแนวรักๆ บางค่ะ ก็เลยบู้มมม!! เป็นโกโก้ครั้นซ์ (เอิ่ม -.- ม่ายช่ายและ) เกิดเป็นฟิคเรื่องนี้ค่ะ
เนื่องจากไรท์เขียนแนวนี้เป็นครั้งแรก ดังนั้น หากผิดพลาดตรงไหน วิจารณ์ให้เต็มที่เลยค่ะ ไรท์ยินดีรับฟังความคิดเห็นของทุกคนค่ะ ^_^
ป.ล.ลืมบอกไป เรื่องนี้ชายรักชายนะคะ หากไม่ชอบแนวนี้ กรุณาอย่าอ่านเลยนะคะ (หากคุณไม่อยากเป็นสาววาย^_^)
เนื้อเรื่อง
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
่วบ่ายอันแสนอบอ้าวในหน้าร้อน ผมำลัเิน้ามถนนเพื่อ้ามไปยัร้านหนัสือที่อยู่ฝั่ร้ามับโรเรียน วามริผมไม่ไ้เ็มใะมาเลย ผมไม่ใ่นประเภทใฝ่เรียนสัเท่าไหร่นั แ่้อสอบวิาภาษาอัฤษที่ผมโระไม่ถนัมันไม่มีเนื้อหาในหนัสือเรียนเลยน่ะสิ
ปิมาร์โ้..รูมเมที่หอพันัเรียนอผมะเป็นนออมาื้อพวำราเรียนเเสนน่าเบื่อนี่ แ่หมอนั่นันไปเยี่ยมาิที่่าประเทศ อีสอสามวันถึะลับ ผมึำ้อสละเวลาอันแสนมี่าที่เอาไว้เล่นเมอผมออมาื้อ
ผมวิ่ปรา้ามถนนในัหวะที่ไม่มีรถแล่นสวนมา..วามริมัน็มีทาม้าลายนะ แ่มันอยู่ห่าาร้านหนัสือั้ไล ผมเลยัสินใ้ามมันรนี้แหละ
ประูร้านส่เสียรุ๊ริ๊เมื่อผมเปิประูเ้าไป พนัานที่เาน์เอร์ล่าวทัทายผม ผมเินริ่เ้าไปทันที ั้ใว่าะหาหนัสือให้เอภายในสิบนาที ะไ้รีบลับหอไปเล่นเม
สามสิบนาทีผ่านไป…
ั้นหนัสือภาษาอัฤษมันอยู่รไหนันวะ!?
ผมเินวนอยู่ในร้านไ้สิบว่ารอบแล้ว แ่ยัไม่เอเ้าหนัสือที่ว่าเลย นาฬิาบนผนัร้านบ่บอเวลาหโมรึ่แล้ว
“โธ่เว้ย..!” ผมยี้หัว้วยวามร้อนรุ่ม ถ้าหาไม่เอล่ะ็ ไ้เอฟไปินแหๆ
“หาอะไรอยู่เหรอรับ?” เสียหวานใสอใรบานเอ่ยถาม
ผมเยหน้าึ้น รหน้าผมือเ็หนุ่มร่าผอมบาในุเสื้อเิ้สีาวับาเยีนส์ ผมสีทอยาวระ้นอ ใบหน้าหวานราวับเ็ผู้หิ และที่โเ่นที่สุ..วาสีฟ้าลมโนั่น เหมือนท้อฟ้าในฤูใบไม้ผลิ
“เอ่อ..ไ้ยินผมไหมรับ” ร่ารหน้าเอ่ยถามอีรอบ ผมระพริบาปริบๆ ่อนะบอว่า
“เอ่อ..ือว่า ะ..ันหาหนัสือสะ..สำหรับอ่านเสริมภะ..ภาษาอัฤษน่ะ..”
โธ่เว้ย..ทำไม้อพูะุะัแบบนี้้วยนะ แถมหัวใบ้าๆ นี่็ยัมาเ้นแรอี
ายหน้าหวานพยัหน้าเบาๆ อย่าเาใ “อ๋อ..ั้น ุอยู่ปีไหนเหรอรับ เผื่อผมะไ้่วยหา”
ผมระพริบาอีรอบ “เอ่อ..ปีสอ”
ายหน้าหวานยิ้มว้า ยิ่ทำให้ใบหน้านั้นหวานและน่ารัึ้นไปอี “อ้าว!..ั้น็ปีเียวับผมสิรับ ีเลย ะไ้หา่ายๆ ามผมมาเลยรับ”
ไม่ว่าเปล่า มือบานั่น็ว้าแนผมและลาผมไปามั้นหนัสือสูๆ าอผม็้าวเอโยอัโนมัิ ผมมอมือที่ับแนผมไว้ หัวใผมเ้นระรัวนผมลัวว่ามันะหลุออมา
อาารแบบนี้มันืออะไรัน?!
หรือว่า..
หลุมรั
วามินี้ทำให้ผมใบหน้าร้อนผ่าว บ้าน่า! อีฝ่ายเป็นผู้ายนะ..นี่ผมำลัหลุมรัผู้ายเหรอเนี่ย
“ถึแล้วรับ” อีฝ่ายปล่อยแนผมลึ่เป็นารเรียสิผมไปในัว อนนี้เบื้อหน้าผมือั้นหนัสือที่เรียรายไป้วยหนัสือเล่มหนาเท่าพนานุรม
“เล่มนี้แหละรับ” ายหน้าหวานบอ “มีรบทุเนื้อหาที่อาารย์ะออ้อสอบ แ่ะมีบาหัว้อที่่อน้ายา ึ่ถ้าไม่รัเีย..ะให้ผม่วยิวใหุ้็ไ้นะรับ”
ประโยหลันั่นแผ่วลอย่าเห็นไ้ั ผมหันไปมอและพบว่าอีฝ่ายำลั้มหน้าุนมอไม่เห็นใบหน้าอเาเลย
“เอ่อ..เฮ้! ะ..ันไม่รัเียย่ะ..อยู่แล้ว” ผมเปล่ประโยอันแสนะะุะันั่นออไป ายหน้าหวานที่้มหน้าอยู่็เยหน้าึ้นมาพร้อมับรอยยิ้มว้า
น่ารัเป็นบ้า..
“อบุรับ” เาอบเสียใส “ี่โมีล่ะรับ”
ผมิหาเวลาว่าอยู่รู่หนึ่ “น่าะเย็นน่ะ..นี้ ะ..อนสอทุ่ม”
เายิ้มสใสให้ับผม “รับ..ห้ออุือห้อ 307 ใ่ไหมรับ..ั้นืนนี้าหนัสือรอเลยนะรับ”
ายหน้าหวานเินออไปาั้นหนัสือ ่อนะหยุะัและหันหลัลับมามอผม “ริสิ..ผมยัไม่รู้ื่อุเลย ุื่ออะไรเหรอรับ”
หัวใอผมเ้นแรึ้นว่าเิม ใบหน้าร้อนัเหมือนหม้อน้ำมันเือปุๆ “ะ..แน ันื่อแน”
“อาร์มิน ยินีที่ไ้รู้ันะรับ..” อาร์มินยิ้มส่ท้าย่อนะวิ่ออไป
ผมรู้สึเหมือนสมอำลัลัวร ผมำอะไรหลัานั้นไม่ไ้เลย เหมือนผมถูั้โปรแรมใหม่ และำๆ เียวที่ถูฝัอยู่ในวามำอผม็ือ..
อาร์มิน
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เวลาสอทุ่มร ผมนั่อยู่ลาห้อึ่เมื่อ่อนเยรเหมือนระเบิล แ่อนนี้มันถูเ็บวาและัอย่าเป็นระเบียบ พื้นถูถูให้ใสเหมือนระ ผนัสือเยมีโปสเอร์่าๆ ถูเ็นไม่เหลือแม้แ่เศษฝุ่น
ผมสะุ้โหยเพราะเสียเาะประูห้อ ผมรีบัทรผมให้เรียบร้อย เ็ูว่าเสื้ออผมไม่ยับ าเรูิปแล้ว และ..
ทำไมผม้อมาทำอะไรแบบนี้้วยเนี่ย..
บอามรนะ ผม็ไม่เ้าใสิ่ที่ผมำลัอยู่เหมือนัน
ผมเินไปที่ประู สูหายใลึและเปิมันออ
อาร์มินอยู่ในุนอนลายทาสีฟ้า ผมสีทอุ่มเหมือนเพิ่สระ วาสีฟ้าสใสสวมทับ้วยแว่นไม่มีรอบ ในมือถือหนัสือเรียนมาสอเล่ม
“แหม..ผมนึว่าะเาะผิห้อะแล้ว” อาร์มินยิ้มแห้ๆ
“อะ..อืม” ผมอบ ่อนะถอยออา่อประูเพื่อเปิทาให้อาร์มินเ้ามา “เ้ามาสิ..”
อาร์มิน้าวเ้ามาในห้อ ผมปิประูและเินามไป เาหมุนัวูรอบๆ ห้อพร้อมับยิ้มว้า “ห้อุสะอามาเลยรับ”
“อ่ะ..เอ่อ อืม” ถึอนนี้ผมรูัสึหุหิัวเอที่ไม่อบอะไรที่ยาวว่าำว่า ‘อืม’ สัที แ่ะทำไไ้ล่ะ ็มันื่นเ้นนี่
อาร์มินนั่ลลาห้อและเริ่มเปิหนัสือ ผมเินเ้าไปใล้ๆ นมอเห็นใบหน้าอเา สิ่นี้ทำให้ผมหน้าร้อนผ่าวและใเ้นแร
‘ล้าหน่อยสิ!’ ผมบอัวเอ ‘ล้าหาหน่อย!’
ผมสูหายใลึและนั่ล้าอาร์มิน ูเหมือนอีฝ่ายะรู้สึัว เาเยหน้าึ้นมาาหนัสือและใ้มือยับแว่น “ุแนไ้อ่านหนัสือสับทหรือยัรับ”
ผมส่ายหัวรัวเร็วนเหมือนุ๊าหน้ารถ
“ั้นเราะมาเริ่มั้แ่บทแรเลยนะรับ” อาร์มินพลิหน้าหนัสืออีรอบ่อนะเอ่ยว่า “เอแล้ว ยับมาใล้ๆ สิรับ..ะไ้เห็นัๆ”
ผมยับเ้าใล้ๆ ามำแนะนำ ใล้นผมไ้ลิ่นแมพูออาร์มินเลยล่ะ มันเป็นลิ่นมะลิ..อไม้ที่ผมอบ
“เอาล่ะรับ..เริ่มารนี้เลย..” อาร์มินอธิบายยาวเหยียถึหลัไวยาร์่าๆ แ่ผมไม่ไ้สนใมันสันิ ใผม่ออยู่ับอาร์มินเพียอย่าเียว วาอผมไม่ไ้มอหนัสือเลยแม้แ่น้อย ผม้ออยู่อาร์มินเท่านั้น ผมสีทอ าสีฟ้า ริมฝีปาสีมพูนั่น..
“เอ่อ..ุแนรับ” อาร์มินถอแว่นาและโน้มัวเ้ามาใล้ผม ใล้เสียนผม..ทนไม่ไหว
ริมฝีปานั่น..ผม้อารมัน
ผมโน้มัวเ้าไปและประทับริมฝีปาอผมลบนริมฝีปานุ่มๆ ออาร์มิน ผมรู้สึถึแรัืนเล็น้อยออีฝ่าย แ่ไม่นานเา็ยอมโอนอ่อน่อรสูบอผม
ผมเริ่มรุล้ำเ้าไปหาวามหวานภายใน อาร์มินส่เสียราและอบสนอผม ่อนที่เาะันัวผมลนอนราบับพื้นห้อ าที่ผมเยุมเมอนนี้โนอาร์มินวบุมะแล้ว ูบนั้นเริ่มร้อนแรึ้น ลิ้นอผมและเาเี่ยวระหวัันในโพรปานุ่มๆ ออาร์มิน เาสอมือเ้าไปใ้เสื้ออผมและลูบไล้แผออผม
ผมปลระุมเสื้อออาร์มินออและสอมือเ้าไป ผมโอบรอบเอวอเาและึเาเ้ามาแนบิ อาร์มินถอนูบออและถอนหายใอย่าหนัหน่ว ใบหน้าอเาแ่ำ
“ะ..ุแน” อาร์มินเอ่ยออมาอย่ายาลำบา
ผมเลิิ้ว “ว่าไ”
อาร์มินถอเสื้อนอนออ เผยให้เห็นหน้าท้อาวผ่ออเา ่อนะเลื่อนมือไปปละอาเอผมอย่าเื่อ้า “อย่าทิ้ผมไปนะรับ..”
อาร์มิน..
ให้ายัน็ไม่มีวันทิ้นายหรอ..
เพราะไม่มีทา..ที่ะไม่มีนาย..
------------------------------------------------------------------------------------------------
ลัวโนแบนะมั..ฮือๆๆ
เป็นฟิอารม์ั่ววูบอไรท์เอ่ะ ะสัเไ้ว่าัวละรแทบไม่มี้อมูลอะไรเลย แถมา 13+ (หรือ15+) นั่น็ห่วยมาอี้วย ันั้น อย่าไปถือสาไรท์เลย่ะ เพราะไรท์็เพิ่เียนแนวนี้เป็นรั้แร
สุท้ายนี้ หามี้อผิพลา หรือเล็ลับารเียนารัีๆ ็่วยแนะนำ้วยนะะ //้มหัว
ผลงานอื่นๆ ของ J.M.Warning ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ J.M.Warning
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น